Ewolucja dźwigów osobowych - poznaj historię wind
Historia wind, dźwigów i podnośników które znamy dzisiaj, sięga aż II wieku przed naszą erą. Między inny podczas budowy piramid zostały zastosowane proste urządzenia dźwigowe. Zasada ich działania była zbliżona do działania żurawia studziennego. Potwierdzają to liczne przekazy historyczne oraz badania naukowe.
Windy osobowe i ich początki
Ogromnym postępem w konstrukcji urządzeń dźwigowych było wykorzystanie do ich napędu energii uzyskanej w wyniku spadku wody. Według przekazów, pierwsze dźwignice z taką formą napędu stosowano w portach, aby ułatwić załadunek i rozładunek towaru, a także jako podnośnik do bram przy wjazdach do świątyń, zamków i pałaców. Używano ich również jako sprzęty pomocnicze podczas wznoszenia różnego rodzaju budowli, które wymagały nie tylko przetransportowania na dużą wysokość materiałów niezbędnych do budowy, ale także do przewiezienia ludzi, którzy wykonują swoją pracę. Tak właśnie zrodził się pomysł dostosowania prymitywnych wind stricte pod przewóz osób.
Zastosowanie wind w cesarstwie rzymskim
Technika ta znalazła uznanie na terenie całego cesarstwa rzymskiego, ponieważ Rzymianie lubili umilać i ułatwiać sobie życie. Dźwigi osobowe i towarowe znalazły szerokie zastosowanie nie tylko podczas budowy pałaców rzymskich, a także podczas wznoszenia zwykłych domów czynszowych. Jedną z najsławniejszych starożytnych wind jest ta w "Domus Aurea", czyli w Pałacu Cesarza Nerona wybudowanym w drugiej połowie I wieku naszej ery. Została wykonana z drewna sandałowego sprowadzonego z Indii. Zamocowana na linie okrętowej zawieszonej na drewnianych prowadnicach, była mocna i stabilna. Posiadała nawet prototyp hamulca bezpieczeństwa w postaci skórzanej poduszki powietrznej umieszczonej od spodu, która miała zamortyzować upadek w razie zerwania liny. Napędem windy był kołowrotek, którym obracali niewolnicy; dzięki nawijającej się na niego linie, dźwig przesuwał się w górę. Kolorowe linie natomiast były wyznacznikiem wysokości, na jaką wciągnięto dźwig, co stanowiło odpowiednik panelu wskazującego numer piętra we współczesnych windach.
Rozwój technologii dźwigowej w XVIII wieku
Przełomem w kwestii dźwigów było wynalezienie silnika parowego na początku XVIII wieku. Dzięki niemu powstały pierwsze windy, do napędu których nie trzeba już było wykorzystywać wyłącznie siły ludzkich mięśni. Wykorzystywały one pasy transmisyjne oraz przekładnie zębowe. Sprawdzały się jednak głównie jako windy towarowe.
Nowoczesne windy i rewolucja technologiczna
Na przestrzeni kolejnych wieków dźwigi osobowe były modernizowane i ulepszane, zwłaszcza pod kątem bezpieczeństwa ich użytkowników. Wynalazcą pierwszej bezpiecznej windy był nowojorczyk Elisha Otis. W jej konstrukcji wykorzystał urządzenie, które miało za zadanie chwytać kabinę w razie zerwania liny. Wynalazek wypromował na Wystawie Światowej, która odbyła się w 1853 roku w Nowym Jorku. Podczas prezentacji wynalazku przeciął linę utrzymującą platformę, jednak kabina nie uległa upadkowi, tylko zatrzymała się w bezpieczny sposób.
Rewolucja elektryczna w windach
W 1880 r. Werner von Siemens do konstrukcji windy wprowadził silnik elektryczny, co zupełnie zrewolucjonizowało dźwigi osobowe i towarowe. Od tego momentu technologia wind osobowych zaczęła rozwijać się w szybkim tempie, przynosząc kolejne innowacje i ulepszenia, które sprawiły, że stworzone przez nas dzisiaj windy są bezpieczne, wygodne i efektywne.
